We współczesnej rzeczywistości prawnej żadne państwo nie mogłoby istnieć oraz sprawnie funkcjonować bez rozwiniętej infrastruktury administracyjnej. Podstawowym zadaniem administracji publicznej jest przede wszystkim służenie społeczeństwu, jako jednego z organów władzy wykonawczej. Jak jest obecnie struktura administracji publicznej w Polsce?
Służba społeczna
Termin „administracja publiczna” pochodzi od łacińskiego czasownika „ministrare”, które oznacza, ni mniej, ni więcej, „służyć, kierować, wykonywać”. Ogólno przyjęta definicja mówi, że administracja publiczna to zespół działań, czynności i przedsięwzięć organizatorskich oraz wykonawczych, prowadzonych na rzecz realizacji interesu publicznego przez różne podmioty, organy oraz instytucje, na podstawie ustawy i w określonych prawem formach.
Na przestrzeni wieków
Według dostępnych źródeł https://www.profinfo.pl/sklep/prawo-administracyjne,46209.html, administracja publiczna, jako taka, rozwijała się w Europie od końca epoki średniowiecza. Jednak prawdziwy rozwój administracji w podobnej formie, jaką znamy obecnie, nastąpił dopiero z początkiem epoki oświecenia, czyli w XVIII wieku. W drugiej połowie XIX wieku nastąpił ostateczny podział szeroko pojętej administracji na administrację publiczną oraz administrację prywatną, której zadaniem jest zajmowanie się organizowaniem określonej dziedziny lub zarządzaniem przedsiębiorstwem czy też stowarzyszeniem.
Podstawowe funkcje i cechy administracji publicznej
Współczesna administracja publiczna pełni szereg istotnych funkcji umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie organizmu państwowego. Można do nich zaliczyć funkcje porządkowo-reglamentacyjną, świadczącą, funkcję regulatora rozwoju gospodarczego, funkcję organizatorską, wykonawczą, kontrolno-nadzorczą oraz funkcję prognostyczno-planistyczną.
Cechami charakterystycznymi administracji publicznej są m.in.: przymus, monopolistyczny charakter, trwałość, planowość, ciągłość, stabilność, apolityczność, legalizm czy też poszanowanie interesu publicznego.
Nadzór administracji
Administracja publiczna, jak każda inna sfera funkcjonowania państwa, jest poddawana kontroli, którą można podzielić na wewnętrzną oraz zewnętrzną. Kontrola wewnętrzna może dotyczyć np. weryfikacji resortowej, a więc przeprowadzanej w ramach struktury danego organu. Odnośnie kontroli zewnętrznej to może ona być zarówno państwowa, jak i niepaństwowa. Państwowa kontrola administracji dokonywana jest przez podmioty nienależące do administracji, jednak będące częścią aparatu państwowego. Są to m.in. sądy oraz trybunały (np. sąd administracyjny), a także specjalne organy kontrolne, jak Najwyższa Izba Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich czy też Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji.
